تفکر سیستمی در مدیریت
تفکر سیستمی، به‌عنوان رویکردی کل‌نگر و نوین در عرصه مدیریت، پاسخی کارآمد به پیچیدگی‌ها، پویایی‌ها و عدم قطعیت‌های محیطی دوران کنونی محسوب می‌شود. این رویکرد بر درک تعاملات و ارتباطات متقابل اجزای سازمان، شناسایی الگوهای رفتاری در بلندمدت و توجه به تأثیرات تصمیمات مدیریتی بر کل سیستم تأکید دارد. در این نگرش، سازمان به‌مثابه موجودی زنده و پویا در نظر گرفته می‌شود که بخش‌های گوناگون آن در تعاملی پیوسته با یکدیگر و با محیط بیرونی قرار دارند. هدف این مقاله، تبیین مفهوم و مبانی نظری تفکر سیستمی، بررسی ضرورت کاربست آن در مدیریت سازمان‌های معاصر، تحلیل کاربردهای عملی، شناسایی چالش‌ها و ارائه راهکارهای اجرایی برای پیاده‌سازی اثربخش آن است. همچنین، نمونه‌هایی از سازمان‌های ایرانی و بین‌المللی که از این رویکرد برای ارتقای عملکرد، کاهش تعارضات، افزایش کارایی و بهبود فرآیند تصمیم‌گیری بهره برده‌اند، مورد بررسی قرار خواهد گرفت. یافته‌ها حاکی از آن است که تفکر سیستمی ابزاری توانمند برای مدیریت تحول و انطباق پویا با تغییرات محیطی به‌شمار می‌رود.